Toloczki naukowe w Ukrainie pozostają bezkarne. Dlaczego tolerujemy ukraińskofobię?

     W sierpniu 2022 r. w sieciach społecznościowych i mediach wybuchł skandal z powodu ukraińskich wypowiedzi „historyka” Stefana Maszkiewicza, o czym informuje portal https://bomok.com.ua/.

     I tak Anton Liaguszkin, lwowski działacz, przytacza główne punkty jednego z postów Maszkiewicza: „30 lipca 2022 r. Stefan Maszkiewicz zamieścił na swojej stronie na Facebooku post poświęcony rocznicy niesławnego okólnika Wałujewa”. Oczywiście nie po ukraińsku, ale w języku „powszechnie rozumianym”. Koniec tego postu jest następujący (cytuję):

     „W dzisiejszej Ukrainie:

     * edukacja w języku rosyjskim jest zabroniona;

     * zabronione jest publikowanie artykułów naukowych w języku rosyjskim (w języku chorwackim, łotewskim lub fińskim – proszę);

     * prowadzenie wycieczek dla obywateli Ukrainy w języku rosyjskim jest zabronione;

     * kręcenie filmów w języku rosyjskim jest zabronione;

     * zabronione jest granie spektakli w języku rosyjskim bez tłumaczenia;

     * zabronione jest wydawanie gazety lub czasopisma w języku rosyjskim bez jednoczesnego wydawania nakładu w języku ukraińskim (w języku irlandzkim, maltańskim lub greckim – bez problemów, publikowanie dla zdrowia, tłumaczenie nie jest konieczne);

     * opublikować tłumaczenie dowolnej książki na język rosyjski – nie jest to jeszcze zabronione, ale pracujemy nad tym, to będzie wkrótce;

     * wreszcie kasjerowi w supermarkecie, kelnerowi w restauracji, ślusarzowi w warsztacie samochodowym nie wolno komunikować się z klientem w języku rosyjskim, chyba że klient wyraźnie o to poprosi.

     Piotr Aleksandrowicz Wałujew na cmentarzu Tichwin w Petersburgu odwraca się nerwowo w grobie i pyta drżącym głosem: „Co, to było możliwe?”.

     Takie rzeczy pisze „doktor nauk historycznych” specjalizujący się w „Historii Ukrainy” w 9. roku wojny Rosji (moskiewskiej) z Ukrainą i w 6. miesiącu pełnej inwazji hordy moskiewskiej w Ukrainę.

     Warto zauważyć, że nie jest to pierwszy ukrainofobiczny post Maszkiewicza. W sieciach społecznościowych „historyk” był również oburzony usunięciem tablicy pamiątkowej Bułhakowa.

     A najważniejsze jest to, że nie jest pierwszym bezkarnym propagandystą rasizmu, nienawidzącą Ukraińców postacią z nauki. Może więc czas udokumentować wszystkich sprzedawców, którzy wychwalali i wychwalą „rosyjski pokój”, poniżali i poniżą swój naród, sporządzając ich rejestr? A pierwszym numerem będzie wieloletni „mistrz” ukraińskiej fobii, niesławny akademik-archeolog Petro Tołoczko. Oto niepodważalne dowody, jeszcze przed wojną.

     PRZECZYTAJ W JĘZYKU ORYGINALNYM:

     „12 listopada 2013 r. Jego Świątobliwość Patriarcha Moskwy i Całej Rusi Cyryl poprowadził uroczystą ceremonię wręczenia nagród ku pamięci metropolity moskiewskiego i kołomnienskiego Makarija (Bułhakowa) za rok 2012/2013. Laureatami Nagrody Makariewa za rok 2012/2013 są: W nominacji „Historia Rosji”: I nagroda – Tołoczko P., doktor nauk historycznych, profesor, akademik Narodowej Akademii Nauk Ukrainy, Kijów, za pracę „Jarosław Mądry”.

     „To dla mnie wielki zaszczyt stanąć przed wami i otrzymać nagrodę metropolity Makarija. Trochę mi się nie podoba, że ​​nazywają mnie zagranicznym naukowcem, zagranicznym członkiem Rosyjskiej Akademii Nauk. Nie mogę się z tym pogodzić – powiedział w szczególności P. Tolochko. – Naszą ojczyzną przodków jest starożytna lub Ruś Kijowska, od Nowogrodu do Kijowa, od Karpat po międzyrzecze Wołga-Don, w tym Moskwę. Dlatego jestem tutaj w mojej Ojczyźnie, a nie za granicą.

     Rozdzieliliśmy się, nie możemy znaleźć wspólnego języka, przynajmniej na obecnym etapie, ale nadal mamy naszą wspólną Ojczyznę – naszą przeszłość, Starożytną Rusję i jestem pod wielkim wrażeniem Waszej Świątobliwości Waszego rozumienia rosyjskiego świata. Rosyjski świat to świat Rosji, Ukrainy i Białorusi i wydaje mi się, że jestem całkowicie we współrzędnych tego rosyjskiego świata ... I wydaje mi się, że wszyscy – zarówno w Rosji, jak i w Ukrainie, a w Białorusi – należy zwrócić większą uwagę na ten nasz rodowy korzeń.

     Proponuję, abyśmy wszyscy zwrócili uwagę na naszą przeszłość, ponieważ, jak powiedział Karamzin, „Ojczyzna jest słodka dla serca nie lokalnymi pięknościami, nie czystym niebem, nie przyjemnym klimatem, ale urzekającymi wspomnieniami”. Teraz każdy z nas ma swoje lokalne piękności, ale mamy wspólne „urzekające wspomnienia” i pracujmy, aby pozostały z nami i zachowały naszą jedność”.

     Służba prasowa Patriarchy Moskwy i Wszechrusi

     Prasa ukraińska też niejednokrotnie pisała o moskiewskim „kozaku”: „…w młodości naukowiec P. Tołoczko… lubił eksponować historyczne poglądy ukraińskich „burżuazyjnych” nacjonalistów.

     O poziomie myślenia i historycznej erudycji tej czołowej postaci ukraińskiej humanistyki świadczy wypowiedź akademika: „Niedawno usłyszałem ciekawe zdanie wypowiedziane z dumą: „W każdym Ukraińcu drzemie Mazepa”. Nie może być dla nas bardziej negatywnej cechy niż ta. To dowodzi naszej zawodności”.

     I to jest historyczna wizja, logika i psychologia ukraińskiego akademika?! Według Tołoczko każdy Ukrainiec jest przyzwoitym człowiekiem, nosicielem wartości moralnych tylko wtedy, gdy jest lojalny wobec Moskwy. To jest myślenie rosyjskiego urzędnika imperialnego. Dlatego trzeba być wiarygodnym dla Moskwy, a nie dla Ukrainy... Pan Tołoczko, niezależnie od swoich ukraińskich stopni, tytułów i stanowisk, pozostał rodzajem moskiewskiego "kozaka" i zasadniczo nie może patrzeć na świat przez Moskwę okulary...

     Toloczko jest zwykłym ignorantem w niektórych sprawach kultury i języka ukraińskiego. Oto jego ocena języka ukraińskiego: „Niektórzy z naszych językoznawców zapominają, że język ukraiński jest w dużej mierze symbiozą języka staroruskiego i polskiego. Gdyby nie ruch narodowowyzwoleńczy, gdyby Ukraina nie wyrwała się z „braterskiego uścisku” Polski, to istniałoby niebezpieczeństwo całkowitej utraty języka”.

     Tu w tym cytacie jest cały Tołoczko, z jego erudycją i logiką... Tołoczko powtarza drzemiący tezy imperialnej Rosji, że język ukraiński to właściwie język rosyjski, nieco skorumpowany przez język polski (gazeta Droga Zwycięstwa).

     Czy można zapomnieć i wybaczyć taką zniewagę godności i historii narodu ukraińskiego, otwartą promocję rasizmu?!

     Nauczyciele i pracownicy Wydziału Etnologii i Studiów Lokalnych Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu im. Tarasa Szewczenki wydali pryncypialne oświadczenie opublikowane na stronie internetowej wydziału: „Wydział Etnologii i Studiów Lokalnych potępia haniebny czyn Stefana Maszkiewicza, który cynicznie wyrażał niezadowolenie z aktywizacja procesów w Ukrainie mających na celu wyparcie języka rosyjskiego z obszaru oświaty, nauki, kinematografii, wydawnictw książkowych i innych gałęzi społeczeństwa.

     Żałujemy, że nie wykazał tych poglądów aż do 2020 roku, kiedy jako wnioskodawca zewnętrzny został rekomendowany przez wydział do obrony dysertacji  doktorskiej.

     Tym bardziej szkoda, że ​​takie wypowiedzi należą do wnuka byłego dziekana wydziału historii naszej uczelni, nawiasem mówiąc, także Stefana Maszkiewicza, represjonowanego przez Moskwę w latach 30. XX wieku.

     Zainicjujemy proces pozbawienia S. W. Maszkiewicza. stopień naukowy doktora nauk historycznych”.

     Na ile pryncypialni i konsekwentni deputowani ludowi, współpracownicy Borysa Patona, szefowie oświaty i nauki państwa – politycznego, naukowego i państwowego establishmentu Ukrainy – okażą się i będą wspierać proces oczyszczania ukraińskiej nauki z "fałszywych proroków"?

     Walentyn Kondratiuk, dziennikarz, doktorant Uniwersytetu Kijowskiego

     Na zdjęciu z 2013 roku: Petro Tołoczko w ramionach herolda rasizmu Kirilla